English
جشنواره‌ای که مثل هیچ جشنواره‌ای نیست!
۱۳۹۵/۱۲/۰۸ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

جشنواره‌ای که مثل هیچ جشنواره‌ای نیست!

سی‌وپنجمین جشنواره فیلم فجر در حالی کار خود را آغاز کرده است که در طول دوره‌های گوناگون نتوانسته در سیر برگزاری خود به تعریف مشخص و افق روشنی دست بیابد. تغییرات پی‌درپی، از نخستین دوره تا امروز، در ابعاد مختلف، از آئین‌نامه‌ها و بخش‌ها و برنامه‌ها گرفته تا مدیران و دبیران مختلف در دولت‌های متفاوت، باعث شده که برخلاف جشنواره‌های فیلم معتبر در جهان، مسیر رو به رشدی برای آن قائل نباشیم. از برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری تا اجرا، همچنان بر یک پاشنه می‌چرخد. هنوز نه دبیرخانه دائمی دارد که در طول سال فعال باشد نه مدیر ثابتی (حداقل برای چهار سال) که بتواند راه و رسمی برایش رقم بزند. نه تکلیف ملی بودن‌اش معلوم است نه بین‌المللی بودن‌اش. نه بازار فیلم‌اش منضبط و هدفمند است نه جایزه‌اش ثبات و تعریف یگانه‌ای دارد. یک گردهمایی بزرگ و پرهزینه‌ی دوست‌داشتنی بدون انضباط، که هنوز نه تعریف‌اش از رسانه‌ها روشن است نه برای انتخاب فیلم‌هایش هدف‌گیری مشخصی دارد و نه داوری‌هایش منضبط و کارساز است. خلاصه، مثل اغلب کارهای ما در حوزه جلوه‌گری فعالیت‌های فرهنگی و هنری، همچنان مشق آخر شب است و نجات در آخرین لحظه. و طبق یک قانون نانوشته ایرانی چون هست باید باشد، چرا و چگونه‌اش هیچگاه مسئله نشده، چون برخی دوست می‌دارند در بی‌نظمی و بی‌تعریفی، رخت‌های خود و رفقایمان را خشک کنند و باری به هر جهت مفتخر باشند که هستیم و باید باشند!
آنقدر جایزه مکرر داده و می‌دهد که جایزه‌اش بی‌اعتبار شده. آنقدر بزرگداشت بی‌سبب گرفته که حتی دست‌اندرکارانش یادشان می‌رود که چند بار برای کسی در طول این دوره‌ها بزرگداشت گرفته‌اند. آنقدر به سال و ماه و فرد و فرقه متصل است که جایگاه تاریخی‌اش را فراموش کرده و آنچنان در اجرای روزمره‌اش مانده که وقتی برگزار می‌شود همه خوشحال‌اند که برگزار می‌شود و بعد خستگی است و فراموشی. و دور باطل تکرار می‌شود. فرش می‌اندازد، فرش جمع می‌کند، جایزه می‌دهد، اعلام نمی‌کند، انتخاب می‌کند، زیرش می‌زند و… می‌خواهد خاکشیر باشد، به مزاج همه بسازد که نمی‌سازد. دلخوری و ناراحتی و بغض از آفات‌اش است و تحقیر برخی و تمجید برخی شازده‌ی همواره هلی‌بُرد شده از نتایج شیرین‌اش است.
در این روزها حادثه ساختمان پلاسکو، به عنوان نماد بی‌توجهی به یک سازه مهم، درسی است برای عبرت در سایر سازه‌های ما. هر چند که سازه جشنواره شاید فروریزی و تلفات جانی روشن نداشته باشد اما اگر قبول کنیم که انسان روح است نه جسد، خُسران بی‌توجهی به این سازه سنگین و پرآسیب، اگر نه تلفات که بیهودگی و افسردگی حاصل‌اش است و این در شأن و شخصیت فرهنگ و هنر ایرانی و مدیران و دست‌اندرکاران سرزمین کهن‌مان ایران نیست!
با آگاهی از سینما و جشنواره‌ای که دوست می‌داریم حمایت کنیم.
روزنامه ایران

دیگر مطالب در همین دسته...

۱۳۹۵/۱۲/۱۸ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

انحصاررا کنار بگذارید:مدیریت جدید سینما

حضور مدیری جدید در رأس سازمان سینمایی، با توجه به سابقه حضور محمدمهدی حیدریان در وزارت ارشاد و معاونت سینمایی، از جنبه‌هایی می‌تواند مثبت باشد؛ چراکه ایشان با ساختار سینما آشناست و تجربیاتی در گذشته داشته‌ است که طبیعتاً برخی از آنها ناقص مانده‌اند و به نتیجه نرسیده‌اند. به همین دلیل، این تجربیات می‌تواند به آقای حیدریان کمک کند تا سینما را در پهنه گسترده‌تری ببیند. مشکلاتی که ما در مسئولیت‌های سینمایی کشورمان داریم این است که هرمسئولی دوستان خاص خود را در مقام تصمیم‌گیری برای سینما می‌گذارد و همین اتفاق کار را خراب می‌کند. به این دلیل که سینما جمعیتی بزرگ با سلایق و علایق متفاوتی است و نباید...
ادامه مطلب
۱۳۹۵/۱۱/۱۷ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

در آستانة ربع قرن :دنیای تصویر در آغاز بیست وپنجمین سال انتشار

سال ها به شتاب بر ما می گذرد. سال های خوب زندگی مشترک با شما یارانِ دنیای تصویر. چه آنهایی که از بهمن ماه 1371 همراه ما شدند، چه کسانی که در طول این راه و در مسیر این بیست و چهار سال، به تناوب نسل و سن، همگام و هم نشین مان شدند. جوانان و نوجوانان سال های نخست اکنون در میانسالی اند و خوانندگان میانسال مان کهنسال شده اند و مخاطبان هوشمندی از نسل های بعد اکنون همراه ما هستند. کوشش دست اندرکاران مجله ی دنیای تصویر اما این بوده که غبار زمان بر چهره ی نشریه ننشیند و دنیای تصویر جوان و به روز بماند. یادمان باشد که دنیای تصویر در زمانه ای پا به عرصه رسانه ای گذاشت که گفتمان کهنه و یکسان نگری بر...
ادامه مطلب
۱۳۹۵/۱۱/۰۷ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

نارکوها: فراتر از قاچاق و قاچاقچی

سریال تلویزیونی نارکوها، که تاکنون دو فصل از آن پخش شده، به روایت داستان پابلو اسکوبار و باندهای توزیع مواد مخدر در آمریکای لاتین می پردازد اما همانند همه آثار برجسته سینما و تلویزیون محدود به جنبه های صرفاً پلیسی یا هیجان آور این ژانر نشده است. سازندگان با تکیه بر زمینه های رشد یک شخصیت تبهکار در دل یک جامعه ی فقیر، ضمن ارائه تصویری واقعگرا از داستان زندگی اسکوبار، تحلیل عمیقی از رابطه سیاست و مواد مخدر و نقش دستگاه های امنیتی آمریکایی در ماجراهای کلمبیا و آمریکای لاتین به تماشاگر عرضه می کند و بدون افتادن به ورطه قهرمان سازی کاذب یا هیولاسازی بی مورد، جنبه های انسانی و قدرتمند شخصیت...
ادامه مطلب
۱۳۹۵/۱۱/۰۶ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

عصر طلایی سریال های تلویزیونی، زمانه افول فیلم های معمولی

چند سالی است که با رونق گرفتن شکل جدید تولید و پخش سریال های تلویزیونی و افزوده شدن شبکه های نواندیش چون اچ بی او، نتفیلیکس، آمازون و… عرصه ی داستانگویی تفصیلی و دنباله دار، دچار تحولی صعودی شده و کوچ استعدادهای درخشان باسابقه و جوان به عرصه ی ساخت سریال ها منجر به توجه روزافزون مخاطبان جهانی به صفحه های کوچک تر از سینما گشته است. این رویکرد جدید و گاه بسیار خلاقانه نه تنها عرصه داستانگویی تصویری را وارد مجرای تازه ای نموده بلکه جا را برای تجربیات هنری نیز باز کرده است. حضور هوش های برتر در رأس شبکه های تولیدی و استخدام نیروهای کارآمد و هنرمند، مدیوم تلویزیون را ارتقاء داده و امکان...
ادامه مطلب
۱۳۹۵/۱۱/۰۵ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

رستگاری، امید، مخاطب

نگاهی به نتایج گیشه سینما در امسال و سال های گذشته اثبات کننده ی نکته مهمی در جامعه شناسی مخاطب ایرانی است. اغلب فیلم های موفق از نظر مخاطبان حتی آنها که به سوژه های ملتهب اجتماعی و بحران های تلخ نیز پرداخته اند، بارقه ای از رستگاری و امید در خود دارند. این نکته مهم و فراموش شده  توسط برخی از فیلمسازان ماست که انتظار دارند بدون ایجاد یک حس مطبوع و امیدبخش بتوانند مخاطبان گسترده را به تماشای فیلم خود دعوت کنند. واقع گرایی و طرح صادقانه بحران ها و معضلات لزوماً به معنای دعوت مخاطب به بی عملی و نیست انگاری و پوچی نیست. طرح پی درپی بحران های زناشویی، معضلات اقتصادی، بحران های زیستی و...
ادامه مطلب
۱۳۹۵/۱۱/۰۴ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

جشنواره فیلم فجر: چشـم انداز یک موقعیت

تا چند هفته دیگر سی وپنجمین جشنواره فیلم فجر برگزار می شود و با نمایش چهل و چهار فیلم سینمایی چشم اندازی از موقعیت سالانه سینمای حرفه ای ایران را پیش روی کارشناسان و علاقمندان سینما در ایران قرار خواهد داد. مسئله مهم در تحلیل پساجشنواره ای فیلم ها اما توجه به این نکته است که این جشنواره می تواند زمینه بحث و اظهارنظر پیرامون ابعاد مختلف سینما و جامعه را شامل شود. کارنامه سینمای ایران (هر چند ناکامل و ناکافی) در جشنواره فجر، هم بیانگر موقعیت تاریخی/    اجتماعی معاصر انسان ایرانی از نگاه فیلمسازان است، هم آشکارگر نقش دستگاه مدیریتی و نظارتی سینما و دولت خواهد بود و هم نقاط ضعف و قوت سینماگران را...
ادامه مطلب

ویدیو

۱۳۹۵/۱۲/۲۴
گفت و گوی منتشر نشده زنده یاد علی معلم با فارس/ اگر سینما داشتم خیلی از فیلم ها را نمایش نمی دادم!

گالری تصاویر