تا چند هفته دیگر سی وپنجمین جشنواره فیلم فجر برگزار می شود و با نمایش چهل و چهار فیلم سینمایی چشم اندازی از موقعیت سالانه سینمای حرفه ای ایران را پیش روی کارشناسان و علاقمندان سینما در ایران قرار خواهد داد. مسئله مهم در تحلیل پساجشنواره ای فیلم ها اما توجه به این نکته است که این جشنواره می تواند زمینه بحث و اظهارنظر پیرامون ابعاد مختلف سینما و جامعه را شامل شود. کارنامه سینمای ایران (هر چند ناکامل و ناکافی) در جشنواره فجر، هم بیانگر موقعیت تاریخی/    اجتماعی معاصر انسان ایرانی از نگاه فیلمسازان است، هم آشکارگر نقش دستگاه مدیریتی و نظارتی سینما و دولت خواهد بود و هم نقاط ضعف و قوت سینماگران را آشکار می کند. جریان شناسی فکری و صنعتی سینمای ایران با تکیه بر آثار موجود در فستیوال فجر ضمنا می تواند بنیه فکری رسانه ها و کارشناسان و منتقدان سینما را هم به نمایش بگذارد.
هرگونه تحلیلی که امتیازات یا نقاط ضعف و خُسران ها را صرفاً از یک جنبه تحلیل کند راه به خطا خواهد برد. در سرزمین ما گروهی عادت کرده اند تنها با یک چشم تحلیل کنند از این روست که عده ای کارنامه ی سینما را صرفاً کارنامه ی مدیران فرهنگی می انگارند چنانکه هر حُسن و قبحی را به حساب آنان می نویسند، گروهی سینماگران را زیر ضرب وشتم می گیرند یا به سقف می چسبانند بدون آنکه به شرایط تولید و نظارت اشاره کنند، دسته ای بدون فکر و تحلیل همه دستاوردهای سینما را زیر سئوال می برند و تولید فرهنگی داخلی را سرکوب می کنند و محافلی نیز بدون توجه به موقعیت فکری و اجتماعی/     اقتصادی جامعه و بُنیه ضعیف مالی این سینما، توقعاتی عجیب و غریب از آن دارند.
یادمان باشد که خلق این آثار در خلاء صورت نمی گیرد و فیلمسازان و دست اندرکاران سینما محصول زمانه خود نیز هستند.

دنیای تصویر 270