دیدن یک فیلم از سینمای جریان اصلی هند، که با نگاهی نو و ساختاری حرفه ای از نظر دکوپاژ و عناصر فنی، ساخته شده و می رود تا رکوردهای فروش جهانی را برای این محصول هندی جابه جا کند برای صاحب این قلم بسیار جذاب بود.
پی کی فیلمی به کارگردانی راج کومار حیرانی، با بازی امیر خان ستاره ی مسلمان سینمای هند یک کمدی-رومانتیک اجتماعی است که در آخرین ماه های سال 2014 اکران جهانی شد و بسیار مورد توجه منتقدان و مخاطبان قرار گرفت. فیلم روایت یک بیگانه فضایی است که برای تحقیقات در راجستان هند فرود می آید و به خاطر گمشدن وسیله ارتباط با سفینه اش در زمین ماندنی می شود. او که می تواند از طریق گرفتن دست های آدمیان به افکار آنها پی ببرد پس از ماجراهایی بانمک در جستجوی فرستنده ی ارتباطی اش، سفری به سرزمین خدایان بی شمار هند می کند و پرده از ریاکاری برخی متولیان و رهبران معنوی برخی ادیان غیرالهی برمی دارد. فیلم با استفاده از همان روایت های عاشقانه مرسوم سینمای هند و موسیقی پرحجم موفق می شود در کنار سرگرم کردن مخاطب، یک اثر روشنگر پیرامون ماهیت واقعی خداوند و اعتقادات حقیقی ادیان باشد. لحن شوخ وشنگ و کمیک فیلم به همراه مقادیری سس های مرسوم هندی از نوع عشق بین دو جوان هندو و مسلمان پاکستانی مانع از طرح مضمون عمیق آن نشده و به کار آن هم می آید.
ساخته شدن فیلمی چنین، آن هم در سرزمین هند که پر است از مذاهب و ادیان مختلف و متفاوت با خدایانی متعدد و پذیرفته شدن آن در جامعه هندی، از آن اتفاقات جالب عصر جدید ماست. قهرمان فیلم مثل فارست گامپ با سادگی و صداقت موفق می شود از حقیقت رابطه و نیاز انسان به خداوند و دین سخن بگوید و از نقد خرافه ها نهراسد.به نقل از دنیای تصویر ۲۴۶