«گریس موناکو» (اولیویه داهان) 1/2
روایتی از زندگی گریس کلی، هنرپیشه ی آمریکایی، که در سال 1956 همسر پرنس موناکو شد. فیلم مقطع زمانی ازدواج تا شش سال پس از آن که زندگی مشترک اش با مشکلاتی روبه رو شد را روایت می کند. زمانی که آلفرد هیچکاک به او پیشنهاد بازی در فیلم مارنی را داد. بحران اصلی انتخاب بین خلاقیت هنری و آزادی ناشی از آن و بانوی اول کاخ موناکو بودن و مبارزه برای حفظ موناکو در مقابل تهدیدات فرانسه است.
فیلم متوسط الحال اولیویه داهان به همه دلایل می توانست افتتاحیه خوبی برای فستیوال باشد؛ پرسوناژ سینمایی گریس کلی، همسایگی موناکو و کن، حضور فوق ستاره ای مثل نیکول کیدمن، سازنده فرانسوی و یک فقره آلفرد هیچکاک. اما فرانسوی ها ثابت کرده اند سینماگران مناسبی برای روایت های بیوگرافیک نیستند (برخلاف آمریکایی ها) از این رو فیلم علیرغم داشتن صحنه پردازی های خوب، فیلمبرداری مناسب و بازی برجسته نیکول کیدمن (که فقط راه رفتن اش مثل یک پرنسس قابل تقلید توسط هیچ بازیگری نیست!) چنگی به دل نمی زند و تماشاگر را به دوباره دیدن اش ترغیب نمی کند. یک درام ملوی فرانسوی خوش منظره، همین!
به نقل از گزارش کن 67/دنیای تصویر244/