از زمانی که فیلم چند تا آدم خوب (راب راینر) را دیدم و فیلمنامه اش را خواندم اسم آرون سورکین برایم اهمیت پیدا کرد. فیلمنامه ی جذاب و پر از دیالوگ های هوشمندانه و سرشار از ایده های نو سیاسی، کار سورکین را از سایر همکاران اش متمایز می کرد. بعدها با دیدن دشمن حکومت، شبکه اجتماعی، مانی بال و به خصوص سریال تلویزیونی اتاق خبر، دیگر مطمئن شدیم که این نویسنده ی نیویورکی متولد دهه ی شصت، جایی فراتر از یک فیلمنامه نویس بااستعداد دارد و می شود او را در زمره خلاق ترین مولفان امروز سینما در نظر گرفت. در زمانه ای که معمولاً اسم فیلمنامه نویسان هوشمند در پرتو نام های بزرگ فیلمسازان رنگ می بازد و همه ترجیح می دهند ستایش شان را مثلا نصیب دیوید فینچر کنند تا نویسنده فیلم اش، سورکین توانسته با هوش و خلاقیت و شناخت حیرت انگیزش از رسانه و سیاست در جهان امروز از سایه بیرون بیاید. رگبار دیالوگ های درجه یک، تم های جدید و شناخت از نخبگان قرن 21، فیلمنامه های او را متمایز از همکاران اش کرده است. امیدواریم در یکی از شماره های آینده، مطالبی درباره ی این فیلمنامه نویس درجه یک را به خوانندگان مجله عرضه کنیم.

 دنیای تصویر 231