English
آفتابه لگن یا شام و نهار :حاشیه یا متن؟
۱۳۹۳/۰۵/۰۵ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

آفتابه لگن یا شام و نهار :حاشیه یا متن؟

قدیمی ها می گفتند: آفتابه لگن هفت دست، شام و نهار هیچی اما حکایت این روزهای ما درست برعکس است! گویا کسی به شام و ناهار که اصل است کاری ندارد در عوض تا دل تان بخواهد آفتابه لگن می شماریم! در اغلب فعالیت هایی که در حوزه های مختلف فرهنگی تجربه می کنیم یا درباره ی آن در رسانه ها حرف می زنیم، حرف و سخنی از اصل ماجرا نیست اما کلی بحث و فحص راجع به فرعی ترین جنبه های این فعالیت ها وجود دارد. جشنواره برگزار می شود، به عوض بحث راجع به آنچه اصل یک جشنواره است یعنی شناسایی استعدادها و آثار برگزیده و تشویق آن، در رسانه ها صحبت چایی و شیرینی سالن رسانه هاست یا فلان رفتار بهمان بازیگر یا اشک ریختن این یکی. به عوض برنامه ریزی برای حضور مردم و هنرمندان و نخبگان کشور برای تشویق ملی پوشان و برگزاری برنامه هایی برای بالا بردن روحیه ملی، بحث شلوارک یک گروه اصل قرار می گیرد و وظایف اصلی فراموش می شود. به جای برنامه ریزی مدون برای استفاده واقعی از نظریات کارشناسی نخبگان، جلساتی با چایی و شیرینی و میوه برگزار می شود و بعد از یکی دو روز که عکس آن مراسم پخش شد، انگار نه انگار که قرار بوده از این جلسات حرف و سخنی بماند و در آینده به کار خلق بیاید. کلی زحمت می کشند دوستان «سمی نهار» (به جای سمینار)، «همی شام» (به جای همایش) برگزار می کنند با پوستر و پلاکارد و برو بیا، سرآخر عده ای چرت زن حرفه ای در قرائت سخنرانی ها و قرائت مقالات به تعداد اندک حضور می یابند و تشکیلات مورد نظر با اتکاء به همین مهمانی های سرشار از بوی پول مفت، از خود قمپز در می کنند. نشریه و روزنامه به تعداد کل کشورهای آفریقایی چاپ کنیم و تعداد روزنامه هایمان از جهت تعداد ده برابر فرانسه است (و البته در تیراژ اندازه بورکینافاسو) آن وقت در این محصولات کاغذی دریغ حتی از یک ستون و سرمقاله درست و حسابی که به کار خلق و کشور بیاید. بیش از صد و پنجاه فیلم می سازیم، کلی انرژی و وقت گروه های حرفه ای را تلف می کنیم و نگاتیو و پزتیو می سوزانیم و باتری دیجیتال تمام می کنیم آن وقت این آثار مشعشع را نه می توان در جشنواره ای به نمایش گذاشت و نه تماشاگرانی یافت می شوند که برای تماشای آن پول بپردازند.
تشکیلات درست می کنیم برای حل بحران های معیشتی و صنفی و دفاع از تأمین حقوق خلایق، آن وقت راه به مهمانی می دهیم و شام و نهار میل می کنیم و به هم تعارف تکه پاره می کنیم تا عقده های فروکوفته و رفیق بازی خود را درمان کنیم. به اسم ارزش ها و امر مقدس و با شعارهای مردم پسند و دستگاه دوست، فیلم می سازیم و نمایش راه می اندازیم و شو درست می کنیم آن وقت در هنگام تولید همین آثار و اعمال، حق مردم را می خوریم، دروغ می گوییم، ریاکاری می کنیم و ارزش ها را دست می اندازیم. در مصاحبه و سخنرانی و میزگرد و گفتگو، داد از بی عدالتی می زنیم، به محض اینکه منافع حقیرمان را عدالت به خطر می اندازد، داد و بیداد راه می اندازیم.
فعالیت های اصلی و اصیل را به خاطر چند حاشیه بی ارزش تخطئه می کنیم و زیر سئوال می بریم و امور کاذب و شعاری و بی حاصل و پول بر باد ده را با بوق های تبلیغاتی بر صدر می نشانیم و این ها شمّه ای است از غلبه های حاشیه بر متن، از سیطره شعار بر شعور، از شورش دروغ و ریا بر صداقت و درستکاری؛ و این درست نیست!
به نیل از دنیای تصویر241

دیگر مطالب در همین دسته...

۱۳۹۵/۱۲/۱۸ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

انحصاررا کنار بگذارید:مدیریت جدید سینما

حضور مدیری جدید در رأس سازمان سینمایی، با توجه به سابقه حضور محمدمهدی حیدریان در وزارت ارشاد و معاونت سینمایی، از جنبه‌هایی می‌تواند مثبت باشد؛ چراکه ایشان با ساختار سینما آشناست و تجربیاتی در گذشته داشته‌ است که طبیعتاً برخی از آنها ناقص مانده‌اند و به نتیجه نرسیده‌اند. به همین دلیل، این تجربیات می‌تواند به آقای حیدریان کمک کند تا سینما را در پهنه گسترده‌تری ببیند. مشکلاتی که ما در مسئولیت‌های سینمایی کشورمان داریم این است که هرمسئولی دوستان خاص خود را در مقام تصمیم‌گیری برای سینما می‌گذارد و همین اتفاق کار را خراب می‌کند. به این دلیل که سینما جمعیتی بزرگ با سلایق و علایق متفاوتی است و نباید...
ادامه مطلب
۱۳۹۵/۱۲/۰۸ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

جشنواره‌ای که مثل هیچ جشنواره‌ای نیست!

سی‌وپنجمین جشنواره فیلم فجر در حالی کار خود را آغاز کرده است که در طول دوره‌های گوناگون نتوانسته در سیر برگزاری خود به تعریف مشخص و افق روشنی دست بیابد. تغییرات پی‌درپی، از نخستین دوره تا امروز، در ابعاد مختلف، از آئین‌نامه‌ها و بخش‌ها و برنامه‌ها گرفته تا مدیران و دبیران مختلف در دولت‌های متفاوت، باعث شده که برخلاف جشنواره‌های فیلم معتبر در جهان، مسیر رو به رشدی برای آن قائل نباشیم. از برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری تا اجرا، همچنان بر یک پاشنه می‌چرخد. هنوز نه دبیرخانه دائمی دارد که در طول سال فعال باشد نه مدیر ثابتی (حداقل برای چهار سال) که بتواند راه و رسمی برایش رقم بزند. نه تکلیف ملی بودن‌اش معلوم...
ادامه مطلب
۱۳۹۵/۱۱/۱۷ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

در آستانة ربع قرن :دنیای تصویر در آغاز بیست وپنجمین سال انتشار

سال ها به شتاب بر ما می گذرد. سال های خوب زندگی مشترک با شما یارانِ دنیای تصویر. چه آنهایی که از بهمن ماه 1371 همراه ما شدند، چه کسانی که در طول این راه و در مسیر این بیست و چهار سال، به تناوب نسل و سن، همگام و هم نشین مان شدند. جوانان و نوجوانان سال های نخست اکنون در میانسالی اند و خوانندگان میانسال مان کهنسال شده اند و مخاطبان هوشمندی از نسل های بعد اکنون همراه ما هستند. کوشش دست اندرکاران مجله ی دنیای تصویر اما این بوده که غبار زمان بر چهره ی نشریه ننشیند و دنیای تصویر جوان و به روز بماند. یادمان باشد که دنیای تصویر در زمانه ای پا به عرصه رسانه ای گذاشت که گفتمان کهنه و یکسان نگری بر...
ادامه مطلب
۱۳۹۵/۱۱/۰۷ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

نارکوها: فراتر از قاچاق و قاچاقچی

سریال تلویزیونی نارکوها، که تاکنون دو فصل از آن پخش شده، به روایت داستان پابلو اسکوبار و باندهای توزیع مواد مخدر در آمریکای لاتین می پردازد اما همانند همه آثار برجسته سینما و تلویزیون محدود به جنبه های صرفاً پلیسی یا هیجان آور این ژانر نشده است. سازندگان با تکیه بر زمینه های رشد یک شخصیت تبهکار در دل یک جامعه ی فقیر، ضمن ارائه تصویری واقعگرا از داستان زندگی اسکوبار، تحلیل عمیقی از رابطه سیاست و مواد مخدر و نقش دستگاه های امنیتی آمریکایی در ماجراهای کلمبیا و آمریکای لاتین به تماشاگر عرضه می کند و بدون افتادن به ورطه قهرمان سازی کاذب یا هیولاسازی بی مورد، جنبه های انسانی و قدرتمند شخصیت...
ادامه مطلب
۱۳۹۵/۱۱/۰۶ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

عصر طلایی سریال های تلویزیونی، زمانه افول فیلم های معمولی

چند سالی است که با رونق گرفتن شکل جدید تولید و پخش سریال های تلویزیونی و افزوده شدن شبکه های نواندیش چون اچ بی او، نتفیلیکس، آمازون و… عرصه ی داستانگویی تفصیلی و دنباله دار، دچار تحولی صعودی شده و کوچ استعدادهای درخشان باسابقه و جوان به عرصه ی ساخت سریال ها منجر به توجه روزافزون مخاطبان جهانی به صفحه های کوچک تر از سینما گشته است. این رویکرد جدید و گاه بسیار خلاقانه نه تنها عرصه داستانگویی تصویری را وارد مجرای تازه ای نموده بلکه جا را برای تجربیات هنری نیز باز کرده است. حضور هوش های برتر در رأس شبکه های تولیدی و استخدام نیروهای کارآمد و هنرمند، مدیوم تلویزیون را ارتقاء داده و امکان...
ادامه مطلب
۱۳۹۵/۱۱/۰۵ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

رستگاری، امید، مخاطب

نگاهی به نتایج گیشه سینما در امسال و سال های گذشته اثبات کننده ی نکته مهمی در جامعه شناسی مخاطب ایرانی است. اغلب فیلم های موفق از نظر مخاطبان حتی آنها که به سوژه های ملتهب اجتماعی و بحران های تلخ نیز پرداخته اند، بارقه ای از رستگاری و امید در خود دارند. این نکته مهم و فراموش شده  توسط برخی از فیلمسازان ماست که انتظار دارند بدون ایجاد یک حس مطبوع و امیدبخش بتوانند مخاطبان گسترده را به تماشای فیلم خود دعوت کنند. واقع گرایی و طرح صادقانه بحران ها و معضلات لزوماً به معنای دعوت مخاطب به بی عملی و نیست انگاری و پوچی نیست. طرح پی درپی بحران های زناشویی، معضلات اقتصادی، بحران های زیستی و...
ادامه مطلب

ویدیو

۱۳۹۵/۱۲/۲۴
گفت و گوی منتشر نشده زنده یاد علی معلم با فارس/ اگر سینما داشتم خیلی از فیلم ها را نمایش نمی دادم!

گالری تصاویر