خب، مدیریت جدید سینما بیش از یکصد و ده روز است که در جای خود مستقر شده است. همه شرایط برای تغییر سیاست های نادرست فراهم است. بحران سینما به اوج خود رسیده، انشقاق و تفرقه به اعلاء درجه دیده شد، باندبازی و رفیق بازی و سودطلبی نتایج اش آشکار شد، تندروی ها و نظارت های بی قاعده ثمرات زشت خود را باقی گذاشت، مخاطبان سینمای وطنی روزبه روز از آن دورتر شده اند، دخالت سیاست در سینما نتایج تأسف باری داشته و…

مدیران جدید یادشان باشد که آنها از پس تجربیات سی ساله سینمای ایران بر سر کار آمده اند، هرگونه حرکت ارتجاعی به سمت گذشته، درس نگرفتن از دوره های پیشین، ادامه وضعیت دوست سالاری و باندبازی به جای شایسته  سالاری، ادامه روش های انحصارگرایانه و خودپرستانه، عدم استفاده از نیروهای کارآمد و اتاق فکرهای حقیقی و نه قلابی، می تواند علاوه بر تعمیق وضعیت نامناسب فعلی به از بین رفتن امید خلایق به تغییر اوضاع بینجامد. فرصت را غنیمت بدانید. گذشته به تاریخ پیوسته و آینده چشم به راه اقدامات مصلحانه و عاقلانه شماست.

از:دویست و سی و سومین شماره دنیای تصویر