فیلم های سینمای امروز ایران (به خصوص آثار نمایش داده شده در جشنواره ی 33 فجر) هر قدر در کلیت الکن، نارسا و بدون تمامیت هستند در اجزاء (از فیلمبرداری و صدا بگیر تا بازیگری و جنبه های تکنیکی کارگردانی) رشد نشان می دهند. فیلم های نمایش داده شده در جشنواره ی فجر نمایانگر این نکته مهم بودند که این سینما ظرفیت های خوبی در ساختارهای فنی دارد، از توان مناسبی در نیروهای اجرایی برخوردار است، هوشمندی لازم برای بهره بردن از امکانات محدود را دارد، اما موفق به خلق کالای فرهنگی نیست. لازم است که اندیشمندان و صاحبان صنعت سینما در ایران برای رفع این معضل مهم به هم اندیشی بپردازند و نقاط ضعف را جستجو کنند و صد البته که این معضل در درجه نخست به کمبود تهیه کنندگان کارآگاه و شرکت های تولید فیلم عاقل و اندیشمند برمی گردد. یعنی کار از سرچشمه ایراد دارد! دل مان را به شعارهای برخی مسئولین خوش نکنیم، هیچ بقالی نمی گوید ماست من ترش است. واقعیت چیز دیگری است.
نقل از دنیای تصویر ۲۴۸