English
جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان: یک ده آباد بِه از صد شهر خراب
۱۳۹۲/۰۸/۲۸ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان: یک ده آباد بِه از صد شهر خراب

 

در میان جشنواره های سینمایی ایران جشنواره ی فیلم های کودکان و نوجوانان اصفهان تنها رویداد نسبتاً بین المللی و شناخته شده و قدیمی ایران است که متأسفانه بر اثر ندانم کاری ها و ناآگاهی های برخی مدیران دوران سختی را پشت سر گذاشته، مناقشات محلی بر سر جابه جایی محل برگزاری این جشنواره (که اصفهان گزینه درجه یک آن هست و خواهد بود) و بی مهری های دوره ای و سرانجام عدم استقرار یک مدیریت واحد (که حداقل برای پنج سال تغییر نکند) باعث شده که این فستیوال نتواند به اهداف اصلی خود دست یابد.

مشکل اساسی دیگر این جشنواره (که متأسفانه مشکل جشنواره های دیگر سینمایی در ایران نیز هست) عدم درک درست از برنامه ریزی و اجرای یک رویداد بین المللی است. تعداد فیلم های تولیدشده مختص به این گروه سنی حتی در سطح جهانی هم آنچنان نیست که از حد یک بخش مسابقه ی بین المللی بلند و چند بخش جانبی (مثل بزرگداشت ها یا فیلم های کوتاه و انیمیشن) فراتر برود. اساسا نگاه فعلی به برگزاری این جشنواره و وجود چند بخش مسابقه داخلی (آن هم در سینمایی که حدود هفتاد فیلم تولیدی دارد که از این میان به شکل طبیعی پنج، شش فیلم می تواند به این گروه سنی تعلق داشته باشد) باعث شده که ارگان مسئول این جشنواره (که باز هم به غلط بنیاد سینمایی فارابی است) به نیت پر کردن ظرف مسابقه ی داخلی دست به تولید آثاری بزند که برآمده از جان و دل فیلمسازان نیستند و تجربه نشان داده که به درد نمایش عمومی هم نمی خورند. این گزند بزرگ که منجر به نمایشی شدن تولید فیلم کودک شده، دردی هم از مخاطبان بالقوه این آثار دوا نمی کند. در طول بیست و چند دوره برگزاری این رویداد، بارها و بارها بحث های طولانی و بی نتیجه ناشی از این تولیدات سردستی گریبان دست اندرکاران را گرفته و تکرار می شود.

انحراف دیگر در برگزاری این جشنواره (که در سال های اخیر به شدت توی ذوق زده است، به خصوص در مراسم آغاز، پایان و رویدادهای جانبی) عدم فهم درست این نکته است که جشنواره ای از این نوع دو بخش جداگانه دارد: یکی جنبه هنری و آرتیستیک که الزاماً ربطی به لذت بردن کودکان و نوجوانان ندارد و مربوط به فیلمسازان و منتقدان است و دیگری بخش متعلق به مخاطبان کودک و نوجوان. عدم تفکیک این دو بخش باعث شده که نه مخاطبان خاص به مقصدی برسند و نه مخاطبان عام چنین رویدادی حظّ لازم را از آن ببرند. با تفکیک این دو بخش، از جمله جداسازی داوری کودکان و نوجوانان و فعالیت های شادی بخش دیگر در یک سو و جنبه های هنری داوری و تحلیل و بحث از سوی دیگر، می شود هر دو هدف را تأمین کرد. در همین جشنواره امسال شاهد این عدم توازن بودیم. مراسم اختتامیه ای که هم قرار است سوت و کف بچه ها را تأمین کند و هم شاخصه های یک فستیوال بین المللی را داشته باشد و نهایتاً به کلاف سردرگمی تبدیل می شود که مجری برنامه اش هم یک عروسک است و هم یک مقام مسئول!

اگر جشنواره فیلم های کودکان و نوجوانان بخواهد نقشی پررنگ در فعالیت های سینمایی جهان داشته باشد، می بایست: 1- در اصفهان به عنوان یک مرکز فرهنگی برجسته بماند؛ 2- صرفاً به عنوان یک جشنواره ی بین المللی (و نه داخلی) مطرح باشد؛ 3- تفاوت Festival (جشنواره هنری) و Festivity (جشن عمومی) را در نظر بگیرد؛ 4- و سرانجام مدیریت مشخص و دبیرخانه ثابت و منسجمی داشته باشد. یک ده آباد به از صد شهر خراب!

دیگر مطالب در همین دسته...

۱۳۹۵/۱۲/۱۸ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

انحصاررا کنار بگذارید:مدیریت جدید سینما

حضور مدیری جدید در رأس سازمان سینمایی، با توجه به سابقه حضور محمدمهدی حیدریان در وزارت ارشاد و معاونت سینمایی، از جنبه‌هایی می‌تواند مثبت باشد؛ چراکه ایشان با ساختار سینما آشناست و تجربیاتی در گذشته داشته‌ است که طبیعتاً برخی از آنها ناقص مانده‌اند و به نتیجه نرسیده‌اند. به همین دلیل، این تجربیات می‌تواند به آقای حیدریان کمک کند تا سینما را در پهنه گسترده‌تری ببیند. مشکلاتی که ما در مسئولیت‌های سینمایی کشورمان داریم این است که هرمسئولی دوستان خاص خود را در مقام تصمیم‌گیری برای سینما می‌گذارد و همین اتفاق کار را خراب می‌کند. به این دلیل که سینما جمعیتی بزرگ با سلایق و علایق متفاوتی است و نباید...
ادامه مطلب
۱۳۹۵/۱۲/۰۸ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

جشنواره‌ای که مثل هیچ جشنواره‌ای نیست!

سی‌وپنجمین جشنواره فیلم فجر در حالی کار خود را آغاز کرده است که در طول دوره‌های گوناگون نتوانسته در سیر برگزاری خود به تعریف مشخص و افق روشنی دست بیابد. تغییرات پی‌درپی، از نخستین دوره تا امروز، در ابعاد مختلف، از آئین‌نامه‌ها و بخش‌ها و برنامه‌ها گرفته تا مدیران و دبیران مختلف در دولت‌های متفاوت، باعث شده که برخلاف جشنواره‌های فیلم معتبر در جهان، مسیر رو به رشدی برای آن قائل نباشیم. از برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری تا اجرا، همچنان بر یک پاشنه می‌چرخد. هنوز نه دبیرخانه دائمی دارد که در طول سال فعال باشد نه مدیر ثابتی (حداقل برای چهار سال) که بتواند راه و رسمی برایش رقم بزند. نه تکلیف ملی بودن‌اش معلوم...
ادامه مطلب
۱۳۹۵/۱۱/۱۷ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

در آستانة ربع قرن :دنیای تصویر در آغاز بیست وپنجمین سال انتشار

سال ها به شتاب بر ما می گذرد. سال های خوب زندگی مشترک با شما یارانِ دنیای تصویر. چه آنهایی که از بهمن ماه 1371 همراه ما شدند، چه کسانی که در طول این راه و در مسیر این بیست و چهار سال، به تناوب نسل و سن، همگام و هم نشین مان شدند. جوانان و نوجوانان سال های نخست اکنون در میانسالی اند و خوانندگان میانسال مان کهنسال شده اند و مخاطبان هوشمندی از نسل های بعد اکنون همراه ما هستند. کوشش دست اندرکاران مجله ی دنیای تصویر اما این بوده که غبار زمان بر چهره ی نشریه ننشیند و دنیای تصویر جوان و به روز بماند. یادمان باشد که دنیای تصویر در زمانه ای پا به عرصه رسانه ای گذاشت که گفتمان کهنه و یکسان نگری بر...
ادامه مطلب
۱۳۹۵/۱۱/۰۷ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

نارکوها: فراتر از قاچاق و قاچاقچی

سریال تلویزیونی نارکوها، که تاکنون دو فصل از آن پخش شده، به روایت داستان پابلو اسکوبار و باندهای توزیع مواد مخدر در آمریکای لاتین می پردازد اما همانند همه آثار برجسته سینما و تلویزیون محدود به جنبه های صرفاً پلیسی یا هیجان آور این ژانر نشده است. سازندگان با تکیه بر زمینه های رشد یک شخصیت تبهکار در دل یک جامعه ی فقیر، ضمن ارائه تصویری واقعگرا از داستان زندگی اسکوبار، تحلیل عمیقی از رابطه سیاست و مواد مخدر و نقش دستگاه های امنیتی آمریکایی در ماجراهای کلمبیا و آمریکای لاتین به تماشاگر عرضه می کند و بدون افتادن به ورطه قهرمان سازی کاذب یا هیولاسازی بی مورد، جنبه های انسانی و قدرتمند شخصیت...
ادامه مطلب
۱۳۹۵/۱۱/۰۶ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

عصر طلایی سریال های تلویزیونی، زمانه افول فیلم های معمولی

چند سالی است که با رونق گرفتن شکل جدید تولید و پخش سریال های تلویزیونی و افزوده شدن شبکه های نواندیش چون اچ بی او، نتفیلیکس، آمازون و… عرصه ی داستانگویی تفصیلی و دنباله دار، دچار تحولی صعودی شده و کوچ استعدادهای درخشان باسابقه و جوان به عرصه ی ساخت سریال ها منجر به توجه روزافزون مخاطبان جهانی به صفحه های کوچک تر از سینما گشته است. این رویکرد جدید و گاه بسیار خلاقانه نه تنها عرصه داستانگویی تصویری را وارد مجرای تازه ای نموده بلکه جا را برای تجربیات هنری نیز باز کرده است. حضور هوش های برتر در رأس شبکه های تولیدی و استخدام نیروهای کارآمد و هنرمند، مدیوم تلویزیون را ارتقاء داده و امکان...
ادامه مطلب
۱۳۹۵/۱۱/۰۵ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

رستگاری، امید، مخاطب

نگاهی به نتایج گیشه سینما در امسال و سال های گذشته اثبات کننده ی نکته مهمی در جامعه شناسی مخاطب ایرانی است. اغلب فیلم های موفق از نظر مخاطبان حتی آنها که به سوژه های ملتهب اجتماعی و بحران های تلخ نیز پرداخته اند، بارقه ای از رستگاری و امید در خود دارند. این نکته مهم و فراموش شده  توسط برخی از فیلمسازان ماست که انتظار دارند بدون ایجاد یک حس مطبوع و امیدبخش بتوانند مخاطبان گسترده را به تماشای فیلم خود دعوت کنند. واقع گرایی و طرح صادقانه بحران ها و معضلات لزوماً به معنای دعوت مخاطب به بی عملی و نیست انگاری و پوچی نیست. طرح پی درپی بحران های زناشویی، معضلات اقتصادی، بحران های زیستی و...
ادامه مطلب

ویدیو

۱۳۹۵/۱۲/۲۴
گفت و گوی منتشر نشده زنده یاد علی معلم با فارس/ اگر سینما داشتم خیلی از فیلم ها را نمایش نمی دادم!

گالری تصاویر