علی معلم عضو شورای سیاست گذاری سی و سومین جشنواره فیلم فجر

ما در جلسه «شورای مشورتی سی‌وسومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر» درباره مسائل کلی این جشنواره همانند ملی شدن یا بین‌المللی ماندن آن بحث و تبادل‌نظر کردیم. بعد از مشخص شدن این موضوع باید درباره کسر شدن جایزه‌ها هم صحبت کرد، چون بحث کم شدن جوایز اصلی جشنواره فیلم فجر زمانی مطرح می‌شود که این جشنواره بین‌المللی بماند. اول از همه باید مشخص کنیم که نسبت جشنواره فیلم فجر با سینمای ایران چیست؟ این جشنواره چه ماموریتی دارد؟ زمانی که افق کلی این جشنواره برای همه معلوم و مفهوم شد، آن‌وقت هر چیزی که به آن کمک‌کننده باشد باید باقی بماند. درحال حاضر جشنواره فیلم فجر به دلیل نمایش فیلم‌ها و اهدا جوایز بی‌شمار ضربه دیده و نظم موجود بر هم خورده است. زمانی که شما بین همه جایزه تقسیم می‌کنی دیگر برگزیده معنایی ندارد. این جشنواره به اضافه باری روی دوش سینمای ایران تبدیل شده و تأثیر منفی روی روند فعلی سینمای ایران دارد. مثلا در جشنواره‌ سال گذشته، عده‌ای از فیلم‌سازان بودند که فقط می‌خواستند فیلم‌شان در این جشنواره به نمایش دربیاید. چون فیلم‌شان را برای مردم نیست و حضور در جشنواره به‌ آنها فرصت مطرح کردن خودشان را می‌دهد یا استفاده از پول‌شویی را برایشان به وجود می‌آورد. فیلم‌ها دیگر برای مردم تولید نمی‌شوند بلکه برای گرفتن دو سیمرغ و دو ماشین تولید می‌شوند. بحث‌های عمده‌ای در این رابطه وجود دارد و بحث جوایز یکی از زیرشاخه‌های این بحث است. بخش بین‌الملل این جشنواره که به نظرم واقعا بیهوده است. بخش اراده ملی همین‌طور هستند، یک مشت سازمان دور هم جمع می‌شوند و به یکدیگر جایزه می‌دهند و از هم تقدیر می‌کنند. واقعا نسبت جشنواره فیلم فجر با سینمای ایران، دست‌اندرکاران سینما و مردم چیست؟ تا زمانی که به این سوال پاسخ داده نشود و استراتژی این جشنواره تصریح نشود، تاکتیک‌هایش هم غلط خواهد بود. برگزاری ۳۲دوره جشنواره فیلم فجر نشان می‌دهد که این تاکتیک‌ها غلط بوده است. اهالی سیاست هم که می‌خواهند به سینمای ایران توجه کنند در این ۱۰ روز به جشنواره می‌روند، فیلم می‌بینند و بعد فضاسازی منفی می‌کنند. روزبه‌روز هم این موجود (جشنواره فیلم فجر) گنده‌تر می‌شود. جشنواره برای کشف استعدادهاست نه مرور آثار سینما. اگر به این دلیل جشنواره فیلم فجر را برگزار می‌کنیم، می‌شود یک جشنواره به نام مرور آثار سینمای ایران برگزار کنیم. حتی جشن آکادمی اسکار هم بعد از نمایش فیلم‌ها اتفاق می‌افتد و تأثیر زیادی بر فروش فیلم‌ها ندارد. قرار نیست ما در جشنواره فیلم فجر سینمای ایران را به صورت کلی ارزیابی کنیم. حتی جشنواره فیلم فجر روندی را به وجود آورده که فیلمسازان ما چند ماه مانده به شروع جشنواره با سرعت بالا فیلم می‌سازند که فیلم‌شان را به جشنواره برسانند و این موضوع بر کیفیت این‌ فیلم‌ها تأثیر مخربی داشته است. این جریان باید در یک جایی سروسامان بگیرد. رسانه‌ها هم باید به سروسامان گرفتن این جشنواره کمک کنند. در این جلسه من درباره الگوهای برگزاری جشنواره‌های مختلف دنیا صحبت کردم، اما عده‌ای گفتند جشنواره فیلم فجر ما فرق دارد، جشنواره ما مردمی است. در پاسخ به آنها گفتم، جشنواره برلین هم مردمی است اما پارسال ۲۷۰‌هزار بلیت در همین جشنواره به فروش رفت و در فروش فیلم‌ها رکورد زد. اما جشنواره فیلم فجر مجانی است و این واقعا چیز عجیبی است. هرچند عده‌ای وجود دارند که با تغییرات جشنواره فیلم فجر مخالف هستند چون این جشنواره برایشان به دکانی تبدیل شده که دلشان نمی‌خواهد به راحتی آن‌ را از دست بدهند. اما به نظر می‌رسد آقای ایوبی علاقه‌مند به تحول در این جشنواره هستند و این خوشحال‌کننده است. زمانی که ما بتوانیم نقش جشنواره فیلم فجر را نسبت به سینمای ایران، داوری‌ها، اکران فیلم‌ها، عقلانیت صنعت سینما بفهمیم آن زمان است که می‌توانیم درباره بحث‌‌هایی که بعد از آن به وجود می‌آید، گفت‌وگو کنیم و تصمیم بگیریم.
shahrvand-newspaper.ir