۱۳۹۵/۱۱/۲۰ | ارسال شده در دسته: گفتگوها
یک تهیه‌کننده سینما تغییر در روش نظارتی بر سینما را خواستار شد و تشکیل شورای عالی متشکل سینماگران را به مدیریت سینمایی جدید پیشنهاد داد.
سوره سینما- محمد کارت: یکی از مهمترین دغدغه‌های سینماگران در دوران تازه، نوع ممیزی و شیوه‌های نظارت بر تولید و نمایش آثار هنری مختلف است. علی معلم روزنامه نگار، منتقد و تهیه کننده سینما در تحلیل شرایط موجود با اشاره به وضعیت رسانه‌ها و تغییر ارتباط ها و مفهوم نظارت و ممیزی تاکید کرد ارزش گذاری و نوع ممیزی در دولت یازدهم قطعا باید با توجه به این موارد باشد.
علی معلم درباره اهمیت برنامه ریزی و طراحی صحیح برای سیستم ارائه پروانه ساخت به سوره سینما گفت: در دورانی قرار داریم که به علت گستردگی ارتباطات و دسترسی به تکنولوژی، روش نظارت در مسائل اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، امنیتی، فرهنگی و هنری در تمام دنیا تغییر کرده است. ایران نیز نباید از این قضیه مستثنی باشد.
وی ادامه داد: وقتی که مخفی‌ترین اطلاعات و اخبار در گستردگی ارتباطات ایمن نیستند، مدل نظارت باید تغییر کند. سیستم نظارتی در عرصه فرهنگ و هنر ما خصوصا در حوزه سینما قابلیت به روز و مفیدی ندارند. در این فشار سلیقه‌ای می‌بینیم که سالیانه تعداد زیادی فیلم بدون مجوز ساخته می‌شوند. سیستم نظارتی سینما به یک فیلم مجوز نمی‌دهد بعد از مدتی فیلم در دسترس مردم از طریق مختلف قرار می‌گیرد و در جشنواره های بین المللی شرکت می‌کند. پس چنین نحوه نظارت عملا منسوخ شده است.
تهیه‌کننده فیلم سینمایی «آل» افزود: یکی از راه‌های درست در نظارت نشانه دار کردن و درجه‌بندی آثار است. با ارزش گذاری برای مخاطبان سنی مختلف می‌توان مردم را راهنمایی کرد که چه فیلمی رابرای دیدن انتخاب کنند. وقتی که چارچوب کلی مسائل اعتقادی و مسائل امنیت ملی مشخص باشد، فیلمساز با فراق بال می‌تواند فیلمش را تولید کند. متاسفانه ما صاحب یک دستگاه تصمیم گیرنده فرهنگی نیستیم. در ابتدا حاکمیت باید تصمیمات فرهنگی و هنری رابه صورت قاطع مشخص کند تا هر فرد یا افرادی نتوانند امنیت کالاهای فرهنگی را به خطر بیندازند. از عملکردهای زیر مجموعه‌ای باید جلوگیری شود تا مسئولیت‌ها مشخص شود.
تهیه‌کننده فیلم سینمایی «گاو خونی» ادامه داد: فهم خط قرمزها به هیچ عنوان پیچیده نیست. این مدیران و مسئولان هستند، که بر اساس سلایق شخصی خود و محافظه کاری‌های بی‌منطق مسیر را پیچیده می‌کنند. در دوره یک مدیر مسئله‌ای خط قرمز است در دوره مدیری دیگر خط سبز٫ غافل از اینکه فیلم‌سینمایی یک کالای فرهنگی است. کالایی که مالک دارد و تعرض به آن و اعمال نظر شخصی بی اساس و ممیزی بی دلیل بخشی از آن، مانند این است که ما بدون سند و مدرک به یکباره بخواهیم بخشی از حیاط یک خانه را تصرف کنیم.
وی افزود: جالب است که در همین اعمال ممیزی عدالت رعایت نمی‌شود. بر اساس نفوذ افراد ممیزی‌ها تغییر می‌کند. فیلمی از آن شخصی خاص اجازه مطرح کردن بسیاری از موارد را دارد. فیلمی از یک آدم معمولی اجازه نفس کشیدن هم ندارد. انگار در مدیریت سینما تخته سیاهی وجود داشته تا درآن بدها و خوبها جدا شوند. خوبها فیلمهایشان بهترین جوایز و بهترین زمان اکران را می‌گیرند و بدها همواره مورد غضب قرار می‌گیرند. اما تجربه ثابت کرده که فیلمهای همین آدم بدها در تاریخ سینما ماندگار می‌شوند. چه فیلمسازان درجه یکی که زیر همین ناعدالتی‌ها و سختگیری‌های بی مورد و نابجا، از بین رفته‌اند.
معلم در پایان گفت: سرو سامان پیداکردن وضعیت کنونی فرهنگ و هنر خصوصا حوزه سینما متکی به داشتن آگاهی و مدیریت برنامه ریزی شده با افق دید گسترده است. سینمای ایران برای برون رفت از اوضاع کنونی احتیاج به تشکیل یک شورای عالی متشکل از نیروهای متفکر و متخصص با اندیشه‌های مختلف است چراکه تصمیم گیری مسائل مهم در سینما باید به عهده متخصصین و صاحب نظران این امر اتفاق بیفتد. امیدوارم آقای ایوبی با مشارکت و تعامل میان طیف‌های مختلف فکری در سینما، تصمیمات خود را برنامه ریزی و عملیاتی کنند.
