یکی از پرسش های صاحب این قلم از خودش همواره این بوده که برخی از مدیران و مسئولان گرامی در زمان صدرات و مسئولیت خود آنچنان خرِ مُراد را سوار می شوند که بنی بشری حق ندارد به آنها چپ نگاه کند و چنان در افکار و اندیشه های خود مستغرق اند که هیچ ارزشی برای مردم و صاحب نظران قائل نمی شوند و خلاصه رحم و مروت و انصاف و عدالت را قربانی میز و نیمکت چندروزه شان می کنند؛ چگونه است که وقتی از کار برکنار می شوند یا کنار گذاشته می شوند چنان حرف هایی می زنند و ادعاهایی می کنند که نگو و نپرس. گاه آنچنان این رفتار تعجب آور است که آدمی فکر می کند با دو نفر مواجه است: فرد مسئول کس دیگری است و فرد معزول و گوشه نشسته شخص دیگری!

دوستان! اگر به عقل و هوش و دانش و شعور و تعهد خود ملتزمید می بایست که در زمان مسئولیت و پذیرش قدرت چنین باشید نه در زمان کنار رفتن و عزل.

مرم را دست کم نگیرید آنها همانطور که در بالا شما را می بینند پیشاپیش پایین آمدن تان را هم مشاهده می فرمایند!          دنیای تصویر 231