۱۳۹۵/۱۲/۱۸ | ارسال شده در دسته: یادداشتها
خودمان با دست خودمان داریم سینمای ایران را به گورستان می فرستیم! متوجه هستید دوستان مدیر و مسئول و تهیه کننده و سینماگر و بازیگر و صاحب منصب؟! درک موقعیت اسفناک سینمای ایران (به خصوص در این یکی دو سال اخیر) چه در تولید و چه اکران، روشن تر از خورشید است. آیا آیندگان گناه عدم بهره وری از این مزیت ملی را بر ما خواهند بخشید؟ کشوری که سینما نداشته باشد، قافیه را در جهان امروز می بازد. جهان امروز دنیای توپ و تفنگ و شربنل و فلاخن نیست. دنیای مزیت فرهنگی و قدرت گفتگو با مردمان جهان از ثروت های بی بدیل معنوی و تاریخی این سرزمین و متفکران بی بدیل اش است. از ما گفتن!