سریال های تلویزیونی جدید، پایان تدریجی نمایش فیزیکی و عصـر اَ بَرمؤلف ها
موفقیت شگرف برخی سریال های تلویزیونیِ خارجی در چند ساله اخیر و سبقت گرفتن آنها در فضای نمایشی از اغلب آثار سینمایی متوسط، اختصاص یافتن گفتمان های مهم سیاسی، اجتماعی، فلسفی و هنری به این مجموعه های تلویزیونی برجسته، علاقمندی فیلمسازان مشهور به کار در حوزه ی سریال های تلویزیونی، موقعیت یگانه قالب سریالی برای شرح و بسط موضوعات و شخصیت های پیچیده، نشانگر تغییر سپهر هنرهای تصویری و رسانه های نمایشی است. سینما و تلویزیون به هم نزدیک شده اند؛ این در حالی است که در زمانه ای به سر می بریم که پایان تدریجی نمایش فیزیکی و تلویزیون سنتی فرا رسیده است. عصر نمایش در لحظه از طریق اینترنت و پیشگامی برخی شرکت ها از قبیل نت فلیکس، جهان تازه ای از داستانگویی را به مخاطبان جهانی عرضه کرده است.
در دوره ای که دستیابی مخاطبان جهانی، در یک فرآیند کوتاه، به اغلب آثار تصویری تنها با اختصاص چند دلار (به صورت قانونی یا غیرقانونی) فراهم شده، جهان تألیف آثار سینمایی و تلویزیونی نیز تغییر یافته است. با سپری شدن دوره ای که صرفاً نویسنده و کارگردان خالقان و مولفان یک اثر محسوب می شدند، در آغاز دوره ای هستیم که اَبَرمؤلف ها پدید آمده اند؛ هوش های برتری کنترل کار را به دست گرفته اند که از توانایی های فردی خاصی برخوردارند و اینگونه است که نام خالق (یا گرداننده یا اَبَرمؤلف) و کمپانی های سازنده در صدر نشسته و به برندهای مشهور بدل گشته است.
در این شماره از دنیای تصویر سمپوزیومی پیرامون این عصر جدید به چاپ رسیده که ذهن خوانندگان پیشرو مجله را به این موضوع تازه جلب و هدایت می کند. خواندن دقیق این مجموعه مقالات را به همه ی علاقمندان (به خصوص اهالی سینما و تلویزیون) توصیه می کنم.
به نقل از دنیای تصویر 254