کتابخوانی، فیلم دیدن، مطالعه نشریات، تئاتر رفتن، موسیقی شنیدن، شرکت در مجامع فرهنگی-هنری و در یک کلام بهره وری از محصولات فرهنگی-هنری ایرانی، در طی سه دهه گذشته شاهد یک روند نزولی بوده است. کاهش تعداد مخاطبان یک فیلم پرفروش از هشت میلیون به دو میلیون در سالن سینما، افت تیراژ کتاب و نشریات و نبود و کمبود محل های توزیع و پخش محصولات فرهنگی-هنری، آن هم با توجه به ازدیاد جمعیت باسواد و شهرنشین در طی دو دهه گذشته، افزون بر نگرانی از نحوه ی ادامه فعالیت های فرهنگی-هنری، علامت هشدار دیگری از تأثیر این «بی فرهنگی» به معنای اخص کلمه در سلوک اجتماعی حال و آینده مردمان این سرزمین است؛ اگر در مناسبات اجتماعی شاهد بی قانونی، بی نظمی، فساد مالی و اداری، نادیده گرفتن حقوق فردی، رشد سودپرستی و مال اندوزی و وسعت دنیاخواهی و قدرت طلبی هستیم، یکی از مولفه های گسترش این معضلات عدم بهره وری مردمان از فرهنگ است.
کسی که کتاب می خواند، فیلم می بیند، موسیقی گوش می کند، تئاتر می رود، مطالعه دینی دارد و از فرهنگ بهره ور می شود، امکان ندارد که در رانندگی اینگونه باشد که ما هستیم یا در اداره یا محل کار این چنین رفتار کند. سلوک فرهنگی و مراقبه های فردی از حیات روح، جامعه را سالم و دلپذیر می کند. این را باور کنیم.
دنیای تصویر 229