امسال با وجود رونق گرفتن گیشه سینما و افزون شدن مخاطبان سینمای ایران (حداقل در جاهایی که سالن سینما دارد) باز هم آمار اصیل ره آورد تلخی برای هنر سرزمین مان دارد. بیننده های یک فیلم پرفروش سینمایی در ایران نهایتاً به دو میلیون نفر می رسد که این یعنی یک چهلم جمعیت ساکن در کشور. حتی اگر بهره وران شبکه نمایش خانگی را به این جمعیت افزون کنیم آمار تنها یک میلیون جابه جا می شود و این به معنای گسست کلی جامعه از محصولات فرهنگی خودی است. صاحب این قلم در اینجا قصد ندارد ریشه های این جدایی و عدم ارتباط را بررسی کند که یادداشت و مقالات دیگری می طلبد اما لازم می داند به همه کسانی که از وضع موجود راضی اند هشدار بدهد که سینما و تلویزیون ایران هنوز در سبد خانواده های ایرانی جای ویژه ندارد. سینمای ما باید به موقعیتی برسد که حداقل یک دهم جامعه ایرانی مخاطب آن باشد تا بتواند حیات طبیعی اقتصادی و نقش جامع فرهنگی خود را بازی کند.

دنیای تصویر 269