برخورد خشن و با استفاده از داغ و درفش در فرهنگ نتیجه‌بخش نیست و امنیت فکری، مادی و معنوی در تولید فرهنگی را خدشه‌دار و فضا را برای سرمایه‌گذاری ناامن می‌کند/ زمانی که بعضی سازمان‌ها به خود اجازه دادند از اکران فیلم‌های مجوزدار جلوگیری کنند باید حدس می‌زدیم این مسئله تکرار می‌شود.
علی معلم معتقد است که ریشه برخوردهای خارج از قاعده با مجوزهای وزارت ارشاد ازجمله پروانه نمایش در سالیان دور گذاشته شده است.

این تهیه‌کننده و عضو شورای مشورتی جشنواره فیلم فجر در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایلنا؛ با اشاره به وضعیت امروز سینما‌ها گفت: اینکه گروهی به خود حق بدهد و در مقابل یک مجوز رسمی موضع گیری کنند اصلا خوب نیست. اما این کار مربوط به دوران اخیر نیست و قدمتی چندین و چند ساله دارد و یک شبه انجام نشده است.

وی ادامه داد: زمانی که بعضی سازمان‌ها که دارای سالن‌های سینمایی هستند در اکران چند سال پیش به خود اجازه دادند که از اکران فیلم‌های مجوز دار جلوگیری کنند و به نوعی در مقابل وزارت ارشاد به عنوان نهاد صادر کننده مجوز ایستادند؛ باید حدس می‌زدیم که این مسئله تکرار می‌شود.

معلم افزود: ریشه این گونه رفتار‌ها حتی در سال‌های ابتدایی انقلاب نیز یافت می‌شود زمانی که نهادهای کوچک و بزرگ به خود اجازه می‌دادند که اگر از فیلمی خوششان نمی‌آمد آن را از پرده سینما پایین بکشند و در سالیان بعد هم فیلم‌هایی مثل آدم‌برفی و مارمولک و سنتوری قربانی این رفتار شدند.

وی ادامه داد: متاسفانه خشت این دیوار کج با سکوت و‌ گاه همکاری برخی از دست‌اندرکاران سینما همراه شده است.

معلم با انتقاد از سکوت دستگاه صادر مجوزهای فرهنگی دربرابر این گونه رفتار‌ها گفت: نهاد تصمیم گیرنده وقتی مجوزی صادر می‌کند باید به این مجوز اهمیت بدهد و پشت آن مجوز بایستد. نه آنکه مماشات بکند. اگر مسئولان وزارت ارشاد مسئولیتی را قبول می‌کنند و کار در قوه مجریه را پذیرفتند پس باید پشت مجوز‌ها و حر‌ف‌هایی که می‌زنند؛ بایستند و کوتاه نیایند.

وی با اشاره به اینکه باید به‌جای هیاهو و جنجال آثار هنری نقد و بررسی شود؛ گفت: برخورد خشن و با استفاده از داغ و درفش در حوزه فرهنگ هیچگاه نتیجه‌بخش نیست و اینگونه رفتار‌ها امنیت فکری، مادی، معنوی در حوزه تولید فرهنگی را خدشه‌دار می‌کند و فضا را برای سرمایه‌گذاری ناامن می‌کند.

معلم افزود: طبیعی است که سازنده یک اثر پاسخگوی آن است و اگر گروهی به یک اثری ایراد دارند باید درباره آن بحث کنند و حتی می‌توانند انتقادهای تند مطرح کنند.

عضو هیات انتخاب جشنواره سی و دوم فیلم فجر با اشاره به اینکه هشت فیلمی که کمیسیون فرهنگی روی آن‌ها حساس است را در جشنواره دیده؛ افزود: بعضی نگرانی‌ها درباره فیلم‌هاسینمای ایران غلو شده است. اغلب فیلم‌های سینمایی ایران انتقاداتی حتی سطحی‌تر از برنامه‌های تلویزیونی مطرح می‌کنند و اگر آن‌ها را با مناظره‌های تلویزیونی مقایسه کنیم حتی از آنها هم بی‌خطر‌تر هستند. از طرف دیگر مخاطب امروزی روزانه صد‌ها هزار برنامه مختلف از شبکه‌های ماهواره‌ای می‌بینید و در اینترنت نیز حضور فعال دارد. پس نمایش یک فیلم آن هم در سینما نمی‌تواند آنگونه‌ای که عده‌ای تصور می‌کنند تاثیرگذار باشد و ما باید مخاطب را صاحب بلوغ درنظر بگیریم.

وی ادامه داد: اینکه ما تصور کنیم چنین بحث‌هایی روی مردم تاثیر زیادی می‌گذارد درست نیست و بیشتر این مباحثی که این روز‌ها مطرح شده بحث‌های رسانه‌ای و ژورنالیستی است.

معلم نظارت را حق مجلس شورای اسلامی دانست و افزود: نظارت نهادهای مختلف باید براساس قاعده باشد. طبیعی است که این نظارت بسته به نظر و جایگاه به مسائل کلی است و ورود به مصداق‌ها بیشتر در حوزه نقد است تا سیاستگذاری، البته این حق هر فردی است ازجمله نماینده مجلس اما نقادی یک حق شخصی است و نه سازمانی.

معلم با انتقاد از برخورد سیاسی در حوزه فرهنگ گفت: متاسفانه در کشور ما مباحث سیاسی و فرهنگی اغلب درهم و باهم مطرح می‌شود و به همین دلیل حوز‌های فرهنگ و سیاست به مناقشات بی‌پایانی منجر می‌شود و سینماگر ما نیز گاهی اوقات عمل روز سیاسی را به کار فرهنگی ترجیح می‌دهد.

وی ادامه داد: البته هر فیلمی می‌تواند سیاسی باشد زیرا فیلم سیاسی نیز فیلم خوبی است و بسیاری از بهترین آثار دنیا فیلم‌های سیاسی هستند و امروز سینمای سیاسی را ذیل سینمای اجتماعی تعریف می‌کنند. اما نکته جالب در برخورد با بعضی فیلم‌ها این است که آن‌ها را فیلم سیاسی می‌دانند و انگار نباید فیلم سیاسی ساخته شود درحالیکه نمی‌توان فیلمی را به صرف سیاسی بودن اکران نکرد یا جلوی نمایش آن را گرفت.

معلم افزود:. البته در بحث فیلم سیاسی یک خط قرمزی وجود دارد که آن بحث امنیت ملی است و طبعا فیلمی که به امنیت ملی خدشه وارد کند نمی‌تواند به نمایش درآید.

وی ادامه داد: تعجب می‌کنم چگونه در سایر حوزه‌ها سیاست وارد می‌شود و به آن پرداخته می‌شود و درباره آن سخن گفته می‌شود اما زمانی که قرار است این مساله وارد سینما شود و یک فیلم سیاسی ساخته شود بد و غیرقابل قبول می‌شود.

معلم افزود: برخوردهای سیاسی با حوزه فرهنگ همیشه به ضرر فرهنگ تمام شده و ما در طول سال‌ها شاهد بودیم که فیلمی که در یک دوره‌ای به دلیل رفتارهای خارج از قاعده و انتقادات سیاسی اکران نشده یا از روی پرده سینما پایین آمده سال‌ها بعد نه تنها به نمایش درآمد بلکه مورد تشویق نیز قرار گرفته است.

وی افزود: گروهی با اینگونه رفتار‌ها می‌خواهند فرهنگ و سینما را عقب‌تر از جامعه نگه دارند حال‌آنکه برخوردهای جناحی و حزبی با فرهنگ ثمری جز بی‌عملی و انفعال نخواهد داشت.