English
مدیریت جدید سینما و چالش های پیش رو
۱۳۹۲/۰۵/۳۱ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

مدیریت جدید سینما و چالش های پیش رو

 

در آستانه ی تغییر مدیریت فرهنگی در دولت (که گویا تنها یکی از بخش های متولی فرهنگ و سینما در ایران است) قرار داریم. با توجه به وضعیت آشفته فعلی در حوزه ی فرهنگ به صورت عام، و در زمینه ی سینما به صورت خاص، امکان اینکه با تعویض یک معاون و مدیر همه چیز یک شبه و بدون آسیب شناسی دقیق به سوی روشنی و گشایش سوق پیدا کند، وجود ندارد.

اشتباهات و به هم ریزی ها و هرج ومرجی که در اثر لجاجت و سوءمدیریت تصمیم گیران کلان سینما در دوره ی پیش به وجود آمد (که حتی مدیرانی میانی و همکاران اش در دولت را هم دچار دردسر کرد) چنان موقعیت آشفته و گره های کوری ایجاد کرده که تنها با استفاده از یک مدیر جدید (با هر ظرفیتی) نمی توان امید به بهبود داشت. در دورانی که اهالی سینما به دلیل همین بی تدبیری ها و جناح بندی و سودپرستی گروه های مختلف دچار تضاد و شکاف شده و اقتدار نسبی خود حتی در حوزه کاری و تخصصی شان را هم از دست داده اند، حتی نمی توان به یاری و کمک آنها در حل معضلات تکیه کرد.

وظیفه ی مدیریت جدید و همکاران اش در حوزه ی سینما توجه به سرفصل هایی است که لازم است قبل از هر اقدامی به آنها توجه شود.

1- لزوم ترسیم افق فعالیت های سینمایی در ایران، استقرار جایگاه بخش خصوصی و بازتعریف وظایف حاکمیتی.

2- ترمیم ساختار مدیریتی سینما، که متأسفانه با ایده ی سازمان سینمایی که در اصل پیشرو بود و در عمل به افتضاح کشیده شد، به سامان نرسید. وجود نهادهای موازی، چاق شدن بیش از حد سازمان های دولتی و نظارتی و خیل عظیم کارمندان و ناآگاهان دلیل هلاکت برخی فعالیت هاست.

3- بستن دریچه های رانت خواری و رفیق بازی و عدم ایجاد و انهدام کرسی های از پیش تعیین شده برای دوستان و رفقا و هم پالکی ها در حوزه ی مدیریت!

4- تعیین جایگاه مناسب برای گروه های صنفی و فکری و فرهنگی و استفاده صحیح از نظرات کارشناسی آنها.

5- تشکیل شورای عالی سازمان سینمایی با استفاده از نیروهای همسو و غیرهمسو با مدیریت جدید، برای حل معضلات اصلی و ایجاد اتاق فکر برای ترسیم آینده ی فعالیت های سینمایی در حوزه های مختلف.

6- نظم بخشی به فعالیت های نظارتی و تمکین به قانون و از بین بردن فضای امنیتی و بسته در حوزه ی نظارت و تجدید سازمان هیئت های نظارت و پروانه ی نمایش و ساخت، که هنوز تعداد اعضاء و قواعدش مربوط به دوران پیش از انقلاب اسلامی است.

7- برپاداشتن عدالت در تقسیم منابع یارانه ای و بهره مند کردن نیروهای فاضل (و نه پاچه خوار) از امکانات لازم.

8- دوری گزیدن از دخالت و سرمایه گذاری مستقیم دولتی در امر تولید فیلم و سپردن این امر به بخش خصوصی.

9- توجه به اقدامات عمرانی، به خصوص در حوزه ی کمک به ساخت سالن های سینما و نهادهای توزیع فیلم و همچنین گسترش اقدامات رفاهی در مورد اهالی سینما.

10- تشکیل مرکز بین المللی سینمای ایران جهت حمایت از فعالیت های سینمایی ایران در سطح جهانی.

11- انتخاب و انتصاب نیروهای قوی و فاضل برای مدیریت های میانی و ملزم کردن آنها به رعایت قواعد و ضوابط.

12- توقف فعالیت های بودجه خوار و بی هدف در حوزه ی برگزاری جشنواره های بی هدف و فعالیت های تشریفاتی و بیهوده «مدیر بالابر»!

13- جداسازی سازمان برپاکننده جشنواره فیلم فجر و استقلال آن از مدیریت های دولتی در حال تعویض.

14- جلوگیری از به وجود آمدن انحصارات مختلف مدیریتی و حتی صنفی در فعالیت های سینمایی. دیکتاتوری و انحصار چه از سوی دولت و چه از سوی نهادهای شبه صنفی (چنانچه در دوره های مختلف گذشته تجربه شده) تجربه ی زیانباری است که نباید تکرار شود.

15- دفاع از حقوق سینماگران در عرصه ی ابراز نظر و دیدگاه در آثارشان و پای بندی به پروانه های صادرشده از سوی دولت.

بدون توجه به مباحث ذکرشده ی فوق که هر کدام زیرشاخه ها و بحث های مختلفی را در بر خواهد داشت، امکان سامان دهی امور وجود نخواهد داشت و بدون ارایه برنامه و راه حل دوباره چرخ های این سینما در جاده های سنگلاخ و پردست انداز خواهد افتادد.             به نقل از دنیای تصویر 230

دیگر مطالب در همین دسته...

۱۳۹۵/۱۲/۱۸ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

انحصاررا کنار بگذارید:مدیریت جدید سینما

حضور مدیری جدید در رأس سازمان سینمایی، با توجه به سابقه حضور محمدمهدی حیدریان در وزارت ارشاد و معاونت سینمایی، از جنبه‌هایی می‌تواند مثبت باشد؛ چراکه ایشان با ساختار سینما آشناست و تجربیاتی در گذشته داشته‌ است که طبیعتاً برخی از آنها ناقص مانده‌اند و به نتیجه نرسیده‌اند. به همین دلیل، این تجربیات می‌تواند به آقای حیدریان کمک کند تا سینما را در پهنه گسترده‌تری ببیند. مشکلاتی که ما در مسئولیت‌های سینمایی کشورمان داریم این است که هرمسئولی دوستان خاص خود را در مقام تصمیم‌گیری برای سینما می‌گذارد و همین اتفاق کار را خراب می‌کند. به این دلیل که سینما جمعیتی بزرگ با سلایق و علایق متفاوتی است و نباید...
ادامه مطلب
۱۳۹۵/۱۲/۰۸ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

جشنواره‌ای که مثل هیچ جشنواره‌ای نیست!

سی‌وپنجمین جشنواره فیلم فجر در حالی کار خود را آغاز کرده است که در طول دوره‌های گوناگون نتوانسته در سیر برگزاری خود به تعریف مشخص و افق روشنی دست بیابد. تغییرات پی‌درپی، از نخستین دوره تا امروز، در ابعاد مختلف، از آئین‌نامه‌ها و بخش‌ها و برنامه‌ها گرفته تا مدیران و دبیران مختلف در دولت‌های متفاوت، باعث شده که برخلاف جشنواره‌های فیلم معتبر در جهان، مسیر رو به رشدی برای آن قائل نباشیم. از برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری تا اجرا، همچنان بر یک پاشنه می‌چرخد. هنوز نه دبیرخانه دائمی دارد که در طول سال فعال باشد نه مدیر ثابتی (حداقل برای چهار سال) که بتواند راه و رسمی برایش رقم بزند. نه تکلیف ملی بودن‌اش معلوم...
ادامه مطلب
۱۳۹۵/۱۱/۱۷ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

در آستانة ربع قرن :دنیای تصویر در آغاز بیست وپنجمین سال انتشار

سال ها به شتاب بر ما می گذرد. سال های خوب زندگی مشترک با شما یارانِ دنیای تصویر. چه آنهایی که از بهمن ماه 1371 همراه ما شدند، چه کسانی که در طول این راه و در مسیر این بیست و چهار سال، به تناوب نسل و سن، همگام و هم نشین مان شدند. جوانان و نوجوانان سال های نخست اکنون در میانسالی اند و خوانندگان میانسال مان کهنسال شده اند و مخاطبان هوشمندی از نسل های بعد اکنون همراه ما هستند. کوشش دست اندرکاران مجله ی دنیای تصویر اما این بوده که غبار زمان بر چهره ی نشریه ننشیند و دنیای تصویر جوان و به روز بماند. یادمان باشد که دنیای تصویر در زمانه ای پا به عرصه رسانه ای گذاشت که گفتمان کهنه و یکسان نگری بر...
ادامه مطلب
۱۳۹۵/۱۱/۰۷ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

نارکوها: فراتر از قاچاق و قاچاقچی

سریال تلویزیونی نارکوها، که تاکنون دو فصل از آن پخش شده، به روایت داستان پابلو اسکوبار و باندهای توزیع مواد مخدر در آمریکای لاتین می پردازد اما همانند همه آثار برجسته سینما و تلویزیون محدود به جنبه های صرفاً پلیسی یا هیجان آور این ژانر نشده است. سازندگان با تکیه بر زمینه های رشد یک شخصیت تبهکار در دل یک جامعه ی فقیر، ضمن ارائه تصویری واقعگرا از داستان زندگی اسکوبار، تحلیل عمیقی از رابطه سیاست و مواد مخدر و نقش دستگاه های امنیتی آمریکایی در ماجراهای کلمبیا و آمریکای لاتین به تماشاگر عرضه می کند و بدون افتادن به ورطه قهرمان سازی کاذب یا هیولاسازی بی مورد، جنبه های انسانی و قدرتمند شخصیت...
ادامه مطلب
۱۳۹۵/۱۱/۰۶ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

عصر طلایی سریال های تلویزیونی، زمانه افول فیلم های معمولی

چند سالی است که با رونق گرفتن شکل جدید تولید و پخش سریال های تلویزیونی و افزوده شدن شبکه های نواندیش چون اچ بی او، نتفیلیکس، آمازون و… عرصه ی داستانگویی تفصیلی و دنباله دار، دچار تحولی صعودی شده و کوچ استعدادهای درخشان باسابقه و جوان به عرصه ی ساخت سریال ها منجر به توجه روزافزون مخاطبان جهانی به صفحه های کوچک تر از سینما گشته است. این رویکرد جدید و گاه بسیار خلاقانه نه تنها عرصه داستانگویی تصویری را وارد مجرای تازه ای نموده بلکه جا را برای تجربیات هنری نیز باز کرده است. حضور هوش های برتر در رأس شبکه های تولیدی و استخدام نیروهای کارآمد و هنرمند، مدیوم تلویزیون را ارتقاء داده و امکان...
ادامه مطلب
۱۳۹۵/۱۱/۰۵ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

رستگاری، امید، مخاطب

نگاهی به نتایج گیشه سینما در امسال و سال های گذشته اثبات کننده ی نکته مهمی در جامعه شناسی مخاطب ایرانی است. اغلب فیلم های موفق از نظر مخاطبان حتی آنها که به سوژه های ملتهب اجتماعی و بحران های تلخ نیز پرداخته اند، بارقه ای از رستگاری و امید در خود دارند. این نکته مهم و فراموش شده  توسط برخی از فیلمسازان ماست که انتظار دارند بدون ایجاد یک حس مطبوع و امیدبخش بتوانند مخاطبان گسترده را به تماشای فیلم خود دعوت کنند. واقع گرایی و طرح صادقانه بحران ها و معضلات لزوماً به معنای دعوت مخاطب به بی عملی و نیست انگاری و پوچی نیست. طرح پی درپی بحران های زناشویی، معضلات اقتصادی، بحران های زیستی و...
ادامه مطلب

ویدیو

۱۳۹۵/۱۲/۲۴
گفت و گوی منتشر نشده زنده یاد علی معلم با فارس/ اگر سینما داشتم خیلی از فیلم ها را نمایش نمی دادم!

گالری تصاویر