در میان انبوه چهره هایی که طی این یکصد و اندی سال عمر سینما بر پرده ی نقره ای ظاهر شده اند، بازیگرانی که با داشتن کاریزمای مناسب و طی کردن مسیر معقول در انتخاب نقش توانسته اند به حریم امن سینما راه یابند چندان پرشمار نیست. تام کروز در طی حداقل سه دهه فعالیت اش در سینما الگویی برای بازیگران موفق در حفظ یک کاریر حرفه ای رو به رشد و حفظ جایگاه مناسب و معقول است. این بازیگر پنجاه ویک ساله، که شهرت اش را با آثار نه چندان پرمایه در ابتدای کار به دست آورد تا به امروز توانسته حداقل در ده فیلم ماندگار سینما نقش بازی کند. از متولد چهارم جولایِ استون تا چشمان تمام بسته ی کوبریک؛ از آخرین سامورایی ادوارد زوئیک تا گزارش اقلیتِ اسپیلبرگ؛ از آسمان وانیلی و جری مگوایر کامرون کرو تا رین من بری لوینسون و مگنولیای پل توماس اندرسون؛ از مأموریت غیرممکن ها تا شوالیه و روز؛ از موسسه حقوقی سیدنی پولاک تا آخرین فیلم هایش جک ریچر و فراموشی، رشد توانایی های کروز مثال زدنی است. اینکه یک فوق ستاره در ژانرها و حوزه های مختلف فیلمسازی، هم توانایی جذب تماشاگران انبوه را داشته باشد هم استانداردهای ستاره ای را حفظ کند و هم قابلیت های بازیگری اش رشد کند، قابل ستایش است. اگر تعریفی برای سوپراستار وجود داشته باشد، به یقین تام کروز این جایگاه را برای خود به دست آورده است.

 دنیای تصویر ۲۳۰