آشپزی اصیل ایرانی و خوراک های ملی ما، اگر نه در صدر آشپزخانه های کشورهای جهان، از جمله پنج کشور نخست صاحب سلیقه ی غذایی به شمار می رود. حال بگذریم از اینکه متأسفانه به دلیل رویکردهای غلط و فرهنگ سازی بی ریشه، کم کم برای پیدا کردن غذاهای ایرانی باید به مادربزرگ ها و برخی کتب رجوع کنیم. صدها رستوران و ساندویچ فروشی با غذاهای مختلف ملل دیگر داریم اما برای پیدا کردن رستوران های متشخّص با غذاهای متنوع و رنگارنگ سفره اقوام مختلف ایرانی باید چراغ برداریم و در شهر بگردیم.
با احترام به همه ی دوستداران این نوع غذا، یکی از برندهای! فعلی غذایی ما مغازهایی است با عناوینی مثل «اژدر زاپاتا»: ساندویچ هایی مخلوط و بزرگ و حجیم که با میکس انواع خوراکی های شکم سیرکن و معده ویران کن با قیمتی کمابیش ارزان به دست مشتریان داده می شود.
نگارنده نمی داند که این اژدر زاپاتا از کجا وارد فرهنگ غذایی ما شد؛ ساندویچی که اسم اش از ترکیب «اژدر» نظامی و «زاپاتا»ی انقلابی ساخته شده و قرار است یک برند غذایی معروف ما باشد. به هرحال غرض از نوشتن این نکته صرفاً اشاره به این ساندویچ محبوب نبود. گمان نمی کنید در برخی رفتارهای اجتماعی و هنری و سلیقه ای دیگر ما هم این «اژدر زاپاتا» نفوذ کرده است؟ اندکی سیب زمینی سرخ کرده، مقداری کالباس روده، مقادیری خیارشور و کاهو و گوشت مرغ، گوشت گوسفند، گوشت گاو، سوسیس، پنیر سفت و…
تصور نمی فرمائید که سلیقه ی فرهنگی-هنری و رفتار سیاسی-اجتماعی و خیلی چیزهای نگوی دیگرمان هم کمابیش تحت تأثیر این نوع نگرش به غذاست. برخی سریال های تلویزیونی، گروهی از نشریات، تعدادی از فیلم های سینمایی، کنسرت های موسیقی و… خودشان یک پا اژدر زاپاتا هستند. حالا بگذریم و به ما مربوط هم نیست که در عالم اقتصاد و سیاست و احزاب و… هم از این نوع داریم! وای به روزی که خوراک هر روزمان از این قبیل باشد
دنیای تصویر ۲۴۲