هشداری بر یک عقب ماندگی از پیش اعلام شده
سینما و تلویزیون ایران در منطقه هشدار قرار گرفته است. رشد سریع رسانه های صفر و یکی، سرعت انتشار بالای افکار و اخبار و تصاویر، نابودی شکل سنتی پروپاگانداهای رسانه ای و سینمایی و بروز شکل نوین و پیچیده تبلیغ ایده ها، آرمان ها و نگرش ها، رشد روزافزون قابلیت های تصویرسازی، پایان دوره سنتی مدیریت فرهنگی، همه و همه، چالش های پیش روی سینمای ملی ماست. اگر علاقمند به داشتن جایگاه مناسب در اَبَرهنر سینما در جهان هستیم (چنانچه رهبران فکری جامعه مدام آن را گوشزد می کنند) دل مان را به چند برنامه موفق و دو سه فیلم برجسته خوش نکنیم. واقعیت چیز دیگری است. تغییر نگرش در مدیریت سینما و تلویزیون، تبیین راهکارهای نو در سپهر جدید سینما و تلویزیون، به روز کردن تجهیزات برای همگامی با رشد سریع تکنولوژی، و دست برداشتن از روش های عقب مانده و عصر حجری و رو به گذشته، برای کشور قدرتمندی مثل ایران ضروری است. یادمان باشد که فرهنگ و تمدن اصیل ایرانی-اسلامی ما مشحون از ایده های منحصربه فرد است که تنها در هم آمیزی با اَبَرهنر سینما (و رسانه های تابع اش) قابلیت تأثیرگذاری عظیم پیدا می کند. سد نسازیم، پل درست کنیم و استعدادهای پیشکسوت و جوان جامعه را در شرایط خلاقیت محض قرار دهیم تا برخوردار شویم.
زنگ خطر بی مخاطبی سینما و سیما به صدا درآمده است!
به نقل از دنیای تصویر 254.یادداشت های سردبیر