۱۳۹۵/۱۲/۱۸ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها
یک مرد، یک بی ام و، موبایل اش و یک جاده. این همه ی مصالحی است که در اختیار استیو نایت (نویسنده و کارگردان)، تام هاردی (بازیگر اصلی) و سایر همکاران شان در فیلم لاک قرار داشته تا با آن یک درام تأثیرگذار خلق کنند و از حق نگذریم که این شاهکار کوچک 84 دقیقه ای نمی گذارد که لحظه ای از جاده اش خارج شویم. یک نمونه ی درخشان از سینمای بی چیز و فقیر که نشان می دهد اگر ماده خاکستری مغز باشد الزاماً نیازی به پروداکشن عظیم و بروبیا نیست. یک اثر کوچک زیبا و تأثیرگذار که نظرمان را جلب می کند و به یادمان می ماند. در زمانه ای که بسیاری از فیلم ها خاطره شان دو روز هم در ذهن نمی ماند و به فراموشی سپرده می شوند، وجود آثاری مثل لاک غنیمت است.
به نقل ازدنیای تصویر 243
