English
پرده هایی از درام جام جهانی فوتبال
۱۳۹۳/۰۵/۰۱ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

پرده هایی از درام جام جهانی فوتبال

جام جهانی فوتبال تمام شد. جامی که حداقل یک ماه جای تمام جذابیت های دراماتیک را در زندگی بخش بزرگی از مردم جهان (و ایران) پر کرد. چیرگی نبردهای ورزشی به جای جنگ های خانمان سوز برای برتری طلبی، تفوق تصمیمات استراتژیک مربیان تیم ها به فرماندهان لشکرها برای هدایت یک مبارزه مشروع، نمایش بردباری، تحمل، دوستی، منش های قهرمانانه و در مقابل آن بروز عقب ماندگی، خودبزرگ بینی، بی برنامگی، پرتوقعی و کم تحملی و بی مایگی؛ از جنبه های مهم جام امسال بود. با پیشرفت تکنولوژی صدا و تصویر و دریافت تصاویر زنده در اغلب نقاط جهان، شاهدان این روزهای دراماتیک به میلیارد رسید و به همین علت احساسات مشترکی را در بینندگان ایجاد کرد. درست مثل «سینما» وقتی که فیلمی در یک دوره زمانی توسط بینندگان در سراسر جهان دیده می شود و دریافت های مشترکی ایجاد می کند. حالا می شود گفت در دوران جدید و قرن بیست ویکم فعالیت هایی از این دست دیگر تنها به نخبگان جامعه محدود نمی شود، درست مثل اظهارنظرهای رسانه ای که امروز صرفاً به صاحبان قلم با دسترسی به رسانه ها و بوق های تبلیغاتی تعلق ندارد، هر مخاطبی در جهان در صفحات شبکه های اجتماعی می تواند اظهارنظر کند و حرف بزند اما حرف آن کس که از روی شناخت و تحلیل باشد، مؤثر است.
این جام نشان داد که اگر می خواهی بزرگ باشی باید اسباب بزرگی را فراهم کنی. اگر می خواهی انجام را ببینی باید آغاز را دریابی. اگر می خواهی تیم باشی باید به ارزش های کار تیمی باور داشته باشی. اگر می خواهی موفق باشی باید رهبر موفقی داشته باشی و پیرو او باشی. اگر می خواهی غرورت پایمال نشود باید جانت ات را در میدان بگذاری. اگر دوست داری جای ات را در جهان عوض کنی، باید جایی برای خود تعریف کنی. مسابقات جام جهانی نشان داد اگر قهرمان می شوی باید صنعت ات هم فرآیندش بنز باشد!
حالاست که مخاطبان درک می کنند پس مربی ای مثل کی روش می تواند از داشته های کم اش استفاده ی بهینه کند و موفق باشد، رهبری مثل یواخیم لو می تواند آرام باشد و هیجان بیافریند، بازیکنی مثل لیونل مسی می تواند مفهوم و اهمیت ستاره را نشان دهد، تیمی مثل الجزایر می تواند تمامی غرور ملی اش را در پاهایش بگذارد و جهان را به تحسین وادارد، غرور کاذب کشورهایی مثل انگلیس و ایتالیا به هیچ کار نیاید، استراتژی های غول هایی مثل دل بوسکه می تواند به نتیجه نرسد و از زمان عقب بماند. تماشاگران برزیلی می توانند برای تماشای زیبایی فوتبال در انتها تیم مقابل (آلمان) را تشویق کنند، فریادهای تشویق مردم در استادیوم ها نمی تواند بر برنامه ریزی مربیان و انرژی و کاربلدی بازیکنان غلبه کند و…
در کنار این ها تصویربرداری، کارگردانی تلویزیونی و امکانات پیشرفته ضبط و پخش دیجیتال و جای دوربین ها و نمایش صحنه های میانی بازی ها، ری اکشن شات ها، نماهایی از تماشاگران، مربیان و حتی جزئیات رفتاری از تماشاگران و بازیکنان، اما خود گویای بسیاری از حرف و سخن ها بود و سخت جذاب و دیدنی. فوتبال سینمایی و سینمای فوتبالی . germany players به نقل ازماهنامه دنیای تصویر ۲۴۱

دیگر مطالب در همین دسته...

۱۳۹۵/۱۲/۱۸ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

انحصاررا کنار بگذارید:مدیریت جدید سینما

حضور مدیری جدید در رأس سازمان سینمایی، با توجه به سابقه حضور محمدمهدی حیدریان در وزارت ارشاد و معاونت سینمایی، از جنبه‌هایی می‌تواند مثبت باشد؛ چراکه ایشان با ساختار سینما آشناست و تجربیاتی در گذشته داشته‌ است که طبیعتاً برخی از آنها ناقص مانده‌اند و به نتیجه نرسیده‌اند. به همین دلیل، این تجربیات می‌تواند به آقای حیدریان کمک کند تا سینما را در پهنه گسترده‌تری ببیند. مشکلاتی که ما در مسئولیت‌های سینمایی کشورمان داریم این است که هرمسئولی دوستان خاص خود را در مقام تصمیم‌گیری برای سینما می‌گذارد و همین اتفاق کار را خراب می‌کند. به این دلیل که سینما جمعیتی بزرگ با سلایق و علایق متفاوتی است و نباید...
ادامه مطلب
۱۳۹۵/۱۲/۰۸ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

جشنواره‌ای که مثل هیچ جشنواره‌ای نیست!

سی‌وپنجمین جشنواره فیلم فجر در حالی کار خود را آغاز کرده است که در طول دوره‌های گوناگون نتوانسته در سیر برگزاری خود به تعریف مشخص و افق روشنی دست بیابد. تغییرات پی‌درپی، از نخستین دوره تا امروز، در ابعاد مختلف، از آئین‌نامه‌ها و بخش‌ها و برنامه‌ها گرفته تا مدیران و دبیران مختلف در دولت‌های متفاوت، باعث شده که برخلاف جشنواره‌های فیلم معتبر در جهان، مسیر رو به رشدی برای آن قائل نباشیم. از برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری تا اجرا، همچنان بر یک پاشنه می‌چرخد. هنوز نه دبیرخانه دائمی دارد که در طول سال فعال باشد نه مدیر ثابتی (حداقل برای چهار سال) که بتواند راه و رسمی برایش رقم بزند. نه تکلیف ملی بودن‌اش معلوم...
ادامه مطلب
۱۳۹۵/۱۱/۱۷ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

در آستانة ربع قرن :دنیای تصویر در آغاز بیست وپنجمین سال انتشار

سال ها به شتاب بر ما می گذرد. سال های خوب زندگی مشترک با شما یارانِ دنیای تصویر. چه آنهایی که از بهمن ماه 1371 همراه ما شدند، چه کسانی که در طول این راه و در مسیر این بیست و چهار سال، به تناوب نسل و سن، همگام و هم نشین مان شدند. جوانان و نوجوانان سال های نخست اکنون در میانسالی اند و خوانندگان میانسال مان کهنسال شده اند و مخاطبان هوشمندی از نسل های بعد اکنون همراه ما هستند. کوشش دست اندرکاران مجله ی دنیای تصویر اما این بوده که غبار زمان بر چهره ی نشریه ننشیند و دنیای تصویر جوان و به روز بماند. یادمان باشد که دنیای تصویر در زمانه ای پا به عرصه رسانه ای گذاشت که گفتمان کهنه و یکسان نگری بر...
ادامه مطلب
۱۳۹۵/۱۱/۰۷ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

نارکوها: فراتر از قاچاق و قاچاقچی

سریال تلویزیونی نارکوها، که تاکنون دو فصل از آن پخش شده، به روایت داستان پابلو اسکوبار و باندهای توزیع مواد مخدر در آمریکای لاتین می پردازد اما همانند همه آثار برجسته سینما و تلویزیون محدود به جنبه های صرفاً پلیسی یا هیجان آور این ژانر نشده است. سازندگان با تکیه بر زمینه های رشد یک شخصیت تبهکار در دل یک جامعه ی فقیر، ضمن ارائه تصویری واقعگرا از داستان زندگی اسکوبار، تحلیل عمیقی از رابطه سیاست و مواد مخدر و نقش دستگاه های امنیتی آمریکایی در ماجراهای کلمبیا و آمریکای لاتین به تماشاگر عرضه می کند و بدون افتادن به ورطه قهرمان سازی کاذب یا هیولاسازی بی مورد، جنبه های انسانی و قدرتمند شخصیت...
ادامه مطلب
۱۳۹۵/۱۱/۰۶ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

عصر طلایی سریال های تلویزیونی، زمانه افول فیلم های معمولی

چند سالی است که با رونق گرفتن شکل جدید تولید و پخش سریال های تلویزیونی و افزوده شدن شبکه های نواندیش چون اچ بی او، نتفیلیکس، آمازون و… عرصه ی داستانگویی تفصیلی و دنباله دار، دچار تحولی صعودی شده و کوچ استعدادهای درخشان باسابقه و جوان به عرصه ی ساخت سریال ها منجر به توجه روزافزون مخاطبان جهانی به صفحه های کوچک تر از سینما گشته است. این رویکرد جدید و گاه بسیار خلاقانه نه تنها عرصه داستانگویی تصویری را وارد مجرای تازه ای نموده بلکه جا را برای تجربیات هنری نیز باز کرده است. حضور هوش های برتر در رأس شبکه های تولیدی و استخدام نیروهای کارآمد و هنرمند، مدیوم تلویزیون را ارتقاء داده و امکان...
ادامه مطلب
۱۳۹۵/۱۱/۰۵ | ارسال شده در دسته: یادداشت‌ها

رستگاری، امید، مخاطب

نگاهی به نتایج گیشه سینما در امسال و سال های گذشته اثبات کننده ی نکته مهمی در جامعه شناسی مخاطب ایرانی است. اغلب فیلم های موفق از نظر مخاطبان حتی آنها که به سوژه های ملتهب اجتماعی و بحران های تلخ نیز پرداخته اند، بارقه ای از رستگاری و امید در خود دارند. این نکته مهم و فراموش شده  توسط برخی از فیلمسازان ماست که انتظار دارند بدون ایجاد یک حس مطبوع و امیدبخش بتوانند مخاطبان گسترده را به تماشای فیلم خود دعوت کنند. واقع گرایی و طرح صادقانه بحران ها و معضلات لزوماً به معنای دعوت مخاطب به بی عملی و نیست انگاری و پوچی نیست. طرح پی درپی بحران های زناشویی، معضلات اقتصادی، بحران های زیستی و...
ادامه مطلب

ویدیو

۱۳۹۵/۱۲/۲۴
گفت و گوی منتشر نشده زنده یاد علی معلم با فارس/ اگر سینما داشتم خیلی از فیلم ها را نمایش نمی دادم!

گالری تصاویر